On altıncı yüzyılın sonunda Nakşibendî tarikatının Hintli Şeyhi Ahmed Faruki Serhendi (ö. 1624) şeriatın önemini, Hindistan’ın Müslüman ve Sufi çevrelerindeki İslam-dışı uygulamaların yayılmasını önlemek için yeniden tasdik etmiştir. Bu çabasından dolayı “ikinci bin yıllık dönemin yeniden yapılandırıcısı”, yani Müceddid elf-i sani olarak tanınmıştır.

Nakşibendî öğretilerine uyguladığı bu yeniliklerin öneminden dolayı, onun manevi soyu Müceddidî adlı yeni bir tarikat olarak tanınmaya başlanmıştır. Bu tarikatın öğretileri Hint yarımadasında popüler hale gelmiş, ve nihayetinde Kafkas dağlarına, Orta Doğu’ya, Anadolu’ya ve daha da ötelere kadar yayılmıştır.