Sufizm’in hedefi benliğin arınması, kalbin arınması, ahlaki görgü kuralları, güzel olanı yapmak (ihsan), Allah’a yakınlık, ruhani bilgi (ma’rifet), yok oluş (fena) ve kalıcılık (beka) gibi belirli yüce niteliklerin geliştirilmesidir.
Kısacası, Sufizm’in asıl amacı arayış içinde olan kişiyi, manevi eğitim yoluyla yapılandırarak oldukça insancıl ve ahlaki bir insana dönüştürmektir.
Günümüzdeki hareketli, maddesel olana yönlendirilmiş dünya, bizi günlük yaşamın zorlukları ve içsel dünyanın tatmin edilmesi arasındaki dengeyi kurmamız konusunda zorlar. Bilgi arayışında birçok seçenek mevcuttur.
Bu seçenekler arasında yetkili hocalardan oluşan bir silsile yoluyla aktarılmış Sufi öğretileri, dünyada kapsamlı bir manevi felsefe ışığı altında bir yaşam sürdürme konusunda bir yol sunuyor. Özellikle Nakşibendî-Müceddidî tarikatlarından üstadlar, iş, aile ve sosyal sorumluluklarla bütünleştirilebilecek uygulanabilir tekniklere ihtiyaç olduğunu farketmişlerdir.
Onların öğretileri, nesiller boyu arayış yolundakileri daha iyi bir duruma getirdikleri için, farklı mizaçlı ve eğilimli arayış içinde olan kişilere de yarar sağlayabilirler. Sufi öğretileri, ancak önceki yüzyıllardan muteber şeyhlerin nimetleri yoluyla var olmaya devam edebilmişlerdir.
