Szajch Abd al-Kadir Dżilani, urodzony w 1077 roku w Dżilan w Iranie, opanował naukowe dyscypliny islamu, zanim poświęcił się wyrzeczeniom i studiom duchowym jako młody człowiek. Ostatecznie osiadł w Bagdadzie (ówczesnej stolicy świata muzułmańskiego), gdzie jego wykłady rutynowo przyciągały tysiące słuchaczy.

Stał się ważną postacią publiczną, nadzorując trusty charytatywne, wydając decyzje sądowe i zwracając się do publiczności, w tym wysokich urzędników państwowych.

Niektóre z tematów, które podkreślał, obejmowały cnotę, etyczne postępowanie i samodyscyplinę. Popularność jego nauk trwała nadal po jego śmierci w 1166 roku, inspirując jego zwolenników i kolejne pokolenia uczniów do założenia zakonu Kadiri.