Wielu uczonych uważa trzy uściski anioła Gabriela podczas pierwszego objawienia prorokowi (s.) za formę przekazu. Możemy wywnioskować, że wiedza, którą Gabriel (as) przyniósł od Boga, zaczęła się od przekazania. Prorok (s.) był w jaskini Hira, kiedy Gabriel (as) przyszedł i poprosił go o recytowanie. Powiedział: “Nie mogę recytować”. Gabriel (as) objął Proroka (S), a następnie przycisnął Proroka (S) do niego, oświadczając: “Recytuj”. Prorok (s.) odpowiedział: “Nie mogę”. Po raz trzeci Gabriel (as) objął Proroka (s.) i powiedział: “Recytuj”. Następnie Prorok (s.) recytował przesłanie Boga (Koran 96:1-5): “Recytuj w imieniu swojego Podtrzymującego, który stworzył. Stworzył człowieka z embrionu. Recytuj! Wasz Pan jest najbardziej Hojny. Nauczał Piórem, ucząc ludzi tego, czego nie wiedzieli.”
Według hadisu, pewnego dnia Prorok (S) trzymał rękę Hazrata Umara (R). ‘Umar rzekł do niego: “O Apostole Allaha! Jesteś mi droższy niż wszystko poza moją własną duszą”. Prorok (S) powiedział: “Nie, przez Tego, w którego ręku jest moja dusza, [nie będziesz miał całkowitej wiary], dopóki nie będę ci droższy niż twoja własna dusza”. Wtedy Hazrat ‘Umar (R) powiedział do niego: “Jednak teraz na Boga jesteś mi droższy niż moja własna dusza”. Prorok (S) powiedział: “Teraz, o ‘Umarze, [teraz jesteś wierzący]”. Było to bez wątpienia wynikiem transmisji.
Następujący incydent został przekazany przez Hazrata Ubayy bin Ka’ba (R). “Kiedy byłem w meczecie, wszedł mężczyzna i zaczął odmawiać swoje modlitwy. Recytował Święty Koran w sposób, który wydawał mi się niepoprawny. Potem przyszedł inny człowiek i recytował Święty Koran w jeszcze inny sposób. Poszedłem do Proroka (s.) i opowiedziałem mu, jak ci ludzie recytowali Koran. Prorok (s.) poprosił obu mężczyzn o recytowanie Świętego Koranu i zrobili to. Prorok (s.) powiedział wtedy, że obaj mieli rację. Moje serce było wypełnione złymi wątpliwościami, które były jeszcze silniejsze niż w okresie ignorancji (dżahilijja). Kiedy Prorok (s.) zobaczył mój stan, uderzył mnie ręką w pierś. Zacząłem się obficie pocić, a mój stan strachu i podziwu był taki, że czułem, że widzę Boga.
Oprócz tych przykładów istnieje wiele innych przypadków, które można przytoczyć jako dowód efektów duchowego przekazu. Prawdą jest jednak, że duchowy przekaz i duchowe powinowactwo nie są prawdziwym źródłem efektu: Bóg powiedział (do Muhammada (saws)), że nie prowadzisz tych, których lubisz, ale Bóg prowadzi tych, których zechce. (Koran 28:56). Osiągnięcie ostatecznego celu nie jest możliwe bez Bożej łaski, ale dzięki przewodnictwu, podążaniu za sunną, towarzystwem i duchową uwagą świętych, szejków i ich zastępców, nie jest to niemożliwe.
